روستای کندوان

فقط کافی ست یک بار کوچه های سختْ شیب این روستا را قدم زد

و با مرغ ها مهربان بود و خرها را نوازش کرد

تا متوجه شد این خانه های نمکین و بامزه نه

یکی از سه پدیده ی استثنایی زمین شناسی و معماری و باستان شناسی

و نه ژئوتوریسم و این چنین حرف های فکلی و کراواتی و اتوکشیده ای ست

و نه هیچ دلیل دو دو تا چهارتای دیگری که در تمام مقاله ها تنگ ِ این روستا چسبانده اند

اصل قصه اش را بخواهید اینجا همانجا

و زمانیست که پیرْزمین سبز موی و آتش دل ما دلش گرفته

و یک لحظه خرجین جنگل و دشت و بیابان و قطب و دریایش را کنار گذاشته

و زانوهایش را بغل کرده و نشسته یک دل سیر در فراغ آسمان ناله سرداده

 و اشک ریخته ، از کوهی کهنسال و عاقل شنیده ام که

بابا زمینش فقط سه بار تا به حال گریه کرده و هربار که گریه کرده

اشک هایش در راه رسیدن به معشوقه سنگ شده اند

و چسبیده اند گوشه ی چشمش ،

گفته بود زمین فقط سه بار در گوش آسمان گفته دوستت دارم

و دل دل کرده که آسمان را ببوسد و وقتی نتوانسته دلش گیر مانده و ..

فقط کافی ست یک بار کوچه های سختْ شیب این روستا را قدم زده باشید

و گوشتان را نزدیک دیواره های صخره ای آن گرفته باشید

تا آواز جانگداز زمین را بشنوید و بی اختیار دلتان بخواهد

روی یکی از پلکان های خلوت آن بنشینید و سرتان را بگذارید روی شانه ی یار

و از او بخواهید که که آرام در گوشتان یادآوری کند که دوستتان دارد و دل دل کند که ..

 + کاش میشد باتو هم این کوچه ها را قدم زد

از هوایش مست شد زمینش را عاشق کرد 

عاشق تر کرد ..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: